عوامل مختلفی از جمله سرمای زیاد (سرمازدگی )) می توانند به اندامها آسیب وارد کنند. رطوبت و بیماریهای عروق محیطی سرعت از بین رفتن بافتها را به ازای میزان معین شدت سرما یا مدت مجاورت با آن افزایش می دهند . آسیب بافتی احتمالا” در اثر انجماد مستقيم و انقباض شدید عروقی ایجاد می شود.
سرما سبب ایجاد بیحسی شده و از اینرو میتواند بدون جلب توجه فرد سبب يخ زدن بافتها شود. احساس سوزن سوزنی شدن میتواند اولین نشانه؛ سرمازدگی باشد ؛ ناحیه گرفتار در ابتدا رنگ پریده یا زرد رنگ بنظر می رسد و ممکنست بیحس باشد.
در سرمازدگی شدید پس از گرم شدن دست، ادم و تاول بروز می کند و گاهی گانگرن ایجاد می شود. سرمازدگی را باید در اسرع وقت با گرم کردن مجدد ناحیه مبتلا درمان کرد اما از گرم کردن بیش از حد، ماساژ و ورزش باید اجتناب شود. عفونت بزرگترین خطر است و در اقداماتی که روی ناحیه مبتلا انجام می شود باید شرائط ضد عفونی رعایت گردد.
غوطه وری طولانی اندامها در آب باعث ایجاد سندرمی بنام پای غوطه ورا با پای سنگرنشینان می شود . همراه شدن رطوبت با سرما شدیدترین نوع سندرم مذکور را ایجاد می کند. اینحالت لزوما ” نیازمند دماهای منجمد کننده نیست و تاحدی از انقباض مستقیم و رفلکسی عروق ناشی می شود