پيري قلب و عروق

دسته بندی مطالب​
این استنباط که با افزایش سن، عملکرد قلب و عروق کاهش می یابد ناشی از این حقیقت است که افزایش فشار خون، بیماری عروق کرونر و نارسایی قلبی در سالمندان بسیار شایع است. در حقیقت در افراد سالم عملکرد بطن چپ در حال استراحت با افزایش سن به خوبی حفظ می شود. با این حال تغییرات قلبی عروقی خاصی مرتبط با سن در مدل های حیوانی و انسان های سالم به وجود می آید. در افراد سالم اندازه گیری غیر مهاجم عملکرد افزایش مدت انقباض و شل شدن بطنی، احتمالا به علت هیپرتروفی وابسته به سن بطن چپ و شرایط فیزیکی مرتبط با سن در گونه های مختلف دیده می شود، و تفاوت در پر شدن قسمتهای مختلف بطن چپ، افزایش می یابد.
پیری قلب و عروق
مطالعه بر روی عضله قلب، میوسیت های بطنی و حیوانات نشان داده است که پاسخ انقباضی به دنبال تحریک با بتابلوکرها کاهش قابل ملاحظه ای پیدا میکند و احتمالا ناشی از کاهش آزادسازی کلسیم از رتیکولوم سارکوپلاسمیک است که تحت تأثیر کاتکول آمینها از میوسیت های پیر صورت می گیرد. برخلاف پاسخ اینوتروپیک، relaxation که توسط کاتکول آمین تشدید می شود مختل نمی گردد. همچنین هم در حیوانات مسن و هم انسان سالمند در مقایسه با افراد جوان، کاهش پاسخ chronotropic دیده می شود.
سومین تغییر قلب و عروق ناشی از پیری، افزایش سفتی شریان ها ناشی از تغییر ترکیب و توزيع الاستین و کلاژن شریانی است. در حیوانات و انسان های مسن، این تغییرات سبب افزایش مقاومت شریانی (بار ضربانی) و مقاومت عروق محیطی می شود. در نتیجه افزایش سفتی شریانها،تغییرات قلبی عروقی وابسته به سن شامل افزایش فشار سیستولیک، زیاد شدن فشار نبض و افزایش توده بطن چپ است. به دلیل افزایش سرعت موج ضربانی حین خروج سریع خون از بطن چپ به داخل آئورت سخت شده (stiffed)، امواج فشار شریانی در زمان سیستول به قلب منعکس می شود.
وقتی خون از بطن چپ به داخل مجرای سختی ارسال می شود، به دلیل انسداد زودگذر کرونر در مدل حیوانی اختلال عملکرد ایسکمیک بیشتر از موقعی است که مجرا باز باشد زیرا در این حالت جریان خون کرونر به فشار خون سیستولیک بستگی دارد. علاوه بر تغییرات فوق الذكر ناشی از پیری بر روی عروق، در حیوانات با انسان های مسن، اتساع شریان های بزرگ و کوچک در پاسخ به کاتکول آمینها مختل می شود. این اختلال در اتساع، پاسخ قلبی عروقی به فعالیت ورزشی را در افراد مسن محدود می کند.
پاسخ قلبی عروقی به ورزش
در افراد سالم با افزایش سن، حداکثر ظرفیت فعالیت و اندکس قلبی و کسر جهشی کاهش می یابد. در مردان و زنان سالم در پاسخ به فعالیت، سه تفاوت اصلی مرتبط با سن وجود دارد. اولا، به دلیل کاهش میزان پاسخ بتا آدرنرژیک، پاسخ ضربان قلب نسبت به فعالیت در افراد مسن کمتر است.
دوم این که در افراد جران، حجم پایان سیستولیک از حالت استراحت به حداکثر فعالیت، کاهش می یابد. این نتیجه افزایش قدرت انقباضی و اتساع شریان ها و در نتیجه کاهش پس بار است که هر دو پاسخ های وابسته به بتا آدرنرژیک هستند. با افزایش سن حجم پایان سیستولی به طور پیشرونده زیاد می شود که حاکی از کاهش پاسخ اینوتروپیک و کاهش پاسخ اتساعی شریان ها است. سوم این که از حالت استراحت به حداکثر فعالیت، حجم پایان دیاستولی در افراد جوان تغییر نمی کند ولی در افراد مسن به طور پیشرونده افزایش می یابد که این در اثر مکانیسم فرانک – استارلینگ است که به دنبال فعالیت، حجم ضربه ای و برون ده قلبی را زیاد می کند. به دنبال مصرف بتابلوکرها در افراد جوان، تفاوت های سنی فوق الذکر در پاسخ به فعالیت از بین میرود که تفاوت در پاسخ به کاتکول آمین ها در سنین مختلف را مطرح می کند.
مهم آن است که این تغییرات سنی در عملکرد قلب با فعالیت هوازی تاحدی تعديل شود و منجر به افزایش قابل توجه در ظرفیت حداکثر فعالیتی، کسر جهشی حداکثر و اندکس قلبی و کاهش اندكس حجم پایان سیستولی می شود. اگرچه پاسخ بتا آدرنرژیک با آمادگی جسمانی تغییر نمی کند، در مقایسه با افراد کم تحرک، سختی شریان ها در ورزشکاران کاهش می یابد. کاهش پس بار به دنبال ورزش ممکن است مکانیسمی باشد که به وسیله آن عملکرد بطن چپ در حداکثر فعالیت بهبود می یابد.

افزایش فشار خون در سالمندان
فشار خون سیستولیک به طور پیشرونده با افزایش سن، زیاد می شود، همچون شیوع افزایش فشار خون سیستولیک در کل جمعیت. فشار سیستولیک قویا بیماری قلبی عروقی را پیش بینی می کند، شیوع هیپرتروفی بطن چپ نیز با بالا رفتن سن افزایش می یابد و این به طور غیر مستقیم بیماری قلبی عروقی را پیش بینی می کند. درمان افزایش فشار خون از جمله افزایش فشار سیستولیک منفرد در افراد مسن، مرگ و میر قلبی عروقی و سکته مغزی را در مقایسه با دارونما کاهش می دهد.

بیماری های ایسکمیک قلب وعروق:
در مقایسه با بیماران جوان، بیماران مسن با علایم غير مشخص(اتیپیک) ایسکمی حاد میوکارد و انفارکتوس (سکته قلبی)مراجعه می کنند و انفارکتوس میوکارد ممکن است اصلا تشخیص داده نشود. در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد(سکته قلبی)، سن، پیشگوکننده قوی و مستقل مرگ و میر کوتاه مدت و بلندمدت است حتی در آنهایی که نسبتا کم خطر هستند با اولین بار است که انفارکتوس کرده اند و واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند. در بیماران مسنی که انفارکتوس حاد روی می دهد علیرغم کوچکتر بودن منطقه انفارکتوس، میزان نارسایی قلبی و شوک کاردیوژنیک بیشتر است.

در سالمندانی که واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند، مرگ و میر کمتر است و سن به خودی خود،کنتراندیکاسیون انجام آن نیست. از سوی دیگر سن، پیشگوکننده مهم سکته مغزی هموراژیک یا غیر هموراژیک به دنبال درمان ترومبولیتیک است. در بیماران مبتلا به آنفارکتوس حادی که واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند، آنژیوپلاستی اولیه در مراکز مجهز اثرات مفیدی بر میزان مرگ و میر دارد. بتابلوکر و آسپرین درمان های مهمی در سالمندان مبتلا به آنفارکتوس حاد هستند. هر دو این داروها مرگ و میر را کاهش می دهند و با این حال هر دو در این گروه سنی کم استفاده می شوند. سرانجام آن که مهارکننده های ACE زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و نارسایی بطن چپ را حفظ می کنند.

در سالمندان مبتلا به سندرم های کرونر حاد و مزمن، رگ سازی مجدد عروق رو به فزونی است. در ده سال گذشته هم عمل جراحی عروق کرونر (CABG) و هم آنژیوپلاستی از مرگ و میر سالمندان کاسته است که احتمالا حاکی از افزایش کاربرد پیوند شریان پستانی داخلی یا stent است. اگرچه هیچ مقایسه آماری میان درمان طبی و جراحی کرونر در سالمندان صورت نگرفته است، در کسانی که بیماری کرونر علامت دار دارند بهبودی قابل توجهی در کیفیت زندگی دیده میشود.

در مقایسه با بیماران جوانتر، بیماران پیر با علایم غير مشخص (اتبییک) ایسکمی حاد میوکارد و آنفارکتوس(سکته قلبی) مراجعه می کنند و انفارکتوس میوکارد ممکن است اصلا تشخیص داده نشود. در بیماران مبتلا به آنفارکتوس حاد میوکارد، سن، پیشگوکننده قوی و مستقل مرگ و میر کوتاه مدت و بلندمدت است حتی در آنهایی که نسبتا کم خطر هستند با اولین بار است که انفارکتوس کرده اند و واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند. در بیماران مسنی که انفارکتوس حاد روی می دهد علیرغم کوچکتر بودن منطقه انفارکتوس، میزان نارسایی قلبی و شوک کاردیوژنیک بیشتر است.
در سالمندانی که واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند، مرگ و میر کمتر است و سن به خودی خود،کنتراندیکاسیون انجام آن نیست. از سوی دیگر سن، پیشگوکننده مهم سکته مغزی هموراژیک یا غیر هموراژیک به دنبال درمان ترومبولیتیک است. در بیماران مبتلا به آنفارکتوس حادی که واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند، آنژیوپلاستی اولیه در مراکز مجهز اثرات مفیدی بر میزان مرگ و میر دارد. بتابلوکر و آسپرین درمان های مهمی در سالمندان مبتلا به آنفارکتوس حاد هستند. هر دو این داروها مرگ و میر را کاهش می دهند و با این حال هر دو در این گروه سنی کم استفاده می شوند. سرانجام آن که مهارکننده های ACE زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و نارسایی بطن چپ را حفظ می کنند.
در سالمندان مبتلا به سندرم های کرونر حاد و مزمن، رگ سازی مجدد عروق رو به فزونی است. در ده سال گذشته هم عمل جراحی عروق کرونر (CABG) و هم آنژیوپلاستی از مرگ و میر سالمندان کاسته است که احتمالا حاکی از افزایش کاربرد پیوند شریان پستانی داخلی یا stent است. اگرچه هیچ مقایسه آماری میان درمان طبی و جراحی کرونر در سالمندان صورت نگرفته است، در کسانی که بیماری کرونر علامت دار دارند بهبودی قابل توجهی در کیفیت زندگی دیده میشود.
در مقایسه با بیماران جوانتر، بیماران پیر با علایم غير مشخص (اتبییک) ایسکمی حاد میوکارد و آنفارکتوس(سکته قلبی) مراجعه می کنند و انفارکتوس میوکارد ممکن است اصلا تشخیص داده نشود. در بیماران مبتلا به آنفارکتوس حاد میوکارد، سن، پیشگوکننده قوی و مستقل مرگ و میر کوتاه مدت و بلندمدت است حتی در آنهایی که نسبتا کم خطر هستند با اولین بار است که انفارکتوس کرده اند و واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند. در بیماران مسنی که انفارکتوس حاد روی می دهد علیرغم کوچکتر بودن منطقه انفارکتوس، میزان نارسایی قلبی و شوک کاردیوژنیک بیشتر است.
در سالمندانی که واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند، مرگ و میر کمتر است و سن به خودی خود،کنتراندیکاسیون انجام آن نیست. از سوی دیگر سن، پیشگوکننده مهم سکته مغزی هموراژیک یا غیر هموراژیک به دنبال درمان ترومبولیتیک است. در بیماران مبتلا به آنفارکتوس حادی که واجد شرایط درمان ترومبولیتیک هستند، آنژیوپلاستی اولیه در مراکز مجهز اثرات مفیدی بر میزان مرگ و میر دارد.
بتابلوکر و آسپرین درمان های مهمی در سالمندان مبتلا به آنفارکتوس حاد هستند. هر دو این داروها مرگ و میر را کاهش می دهند و با این حال هر دو در این گروه سنی کم استفاده می شوند. سرانجام آن که مهارکننده های ACE زندگی بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد و نارسایی بطن چپ را حفظ می کنند.
در سالمندان مبتلا به سندرم های کرونر حاد و مزمن، رگ سازی مجدد عروق رو به فزونی است. در ده سال گذشته هم عمل جراحی عروق کرونر (CABG) و هم آنژیوپلاستی از مرگ و میر سالمندان کاسته است که احتمالا حاکی از افزایش کاربرد پیوند شریان پستانی داخلی یا stent است. اگرچه هیچ مقایسه آماری میان درمان طبی و جراحی کرونر در سالمندان صورت نگرفته است، در کسانی که بیماری کرونر علامت دار دارند بهبودی قابل توجهی در کیفیت زندگی دیده میشود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *