شیوع نارسایی قلب(نارسایی احتقانی قلب)(CHF) در سالمندان در طی ده سال گذشته افزایش زیادی یافته است که حاکی از افزایش طول عمر مبتلایان به بیماری عروق قلب و افزایش فشار خون است. بسیاری از این افرادبا افزایش سن دچار نارسایی قلب می شوند و تأثیر متقابل بیماری و تغییرات قلبی عروقی ناشی از سن در این گروه سنی ممکن است نارسایی قلبی را تشدید کند.
با افزایش سختی شریان ها و اختلال در پر شدن دیاستولیک بطن چپ، به ترتیب پس بار و فشار پر شدن بطن چپ افزایش می یابد. کاهش وابسته به سن در پاسخ دهی بتا آدرنرژیک نیز بیماران مسن مبتلا به نارسایی قلبی را محدود می کند. درمان با متسع کننده های عروق در بیماران مسنی که نارسایی قلبی شان در اثر اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ است سبب کاهش مرگ و میر و بهبود علایم می شود. پیگیری دقیق بالینی بیماران مسن مبتلا به نارسایی قلب، از دفعات بستری در بیمارستان کاسته و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.
در حدود یک سوم سالمندان مبتلا به نارسایی قلب در تست های غیر تهاجمی، عملکرد سیستولیک بطن چپ طبیعی است. این گروه از بیماران احتمالا به دلیل اختلال عملکرد دیاستولیک بطن چپ علامت دار هستند که منجر به ارتباط غیر طبیعی فشار – حجم دیاستولیک و افزایش فشارهای دیاستولیک می شود. در اغلب این بیماران با بتابلوکر یا مهارکننده های کانال های کلسیمی علایم بهبود می یابد.
تنگی کلسیفیک دریچه آئورت سه لتی ویژه سالمندان است. بیماران مبتلا به تنگی آئورت بدون علامت باید به دقت پیگیری شوند. زیرا در طی مدتی کوتاه ممکن است بیماری بالینی قابل توجهی روی دهد. در تنگی آئورت علامت دار، اغلب تعویض دریچه آئورت منجر به بهبود قابل ملاحظه در کیفیت زندگی می شود. اغلب در این گروه سنی، نارسایی میترال ناشی از بیماری عروق کرونر است.