بیماری های پریکارد

پریکاردیت حاد :

الکتروکاردیوگرافی (نوارقلب)مخصوصا” اگر بطور متوالی انجام شود می تواند وجود پریکاردیت(التهاب پرده دورقلب) را مشخص نماید در شروع درد قفسه سینه بالا امدن قطعه st همراه با امواج t سربالا دیده می شود یکی از خصوصیات مشخص پریکاردیت حاد بالا امدن قطعه st در تمامی اشتقاقها بجز avr و v1 است .

در اینحالت بر خلاف انفارکتوس حاد میوکارد قطعه st به سمت بالا تحدب دارد اما تشخیص این اختلاف غالبا” مشکل یا غیر ممکن است علاوه بر این پائین افتادن ائینه ای قطعه st که در انفارکتوس حاد میوکارد دیده می شود معمولا” در پریکاردیت حاد وجود ندارد پس از چند رئز قطعه st به وضع طبیعی برمی گردد و موج t شروع به صاف شدن می کند بدنبال ان موج t معکوس می شود که غالبا این تغییر بر خلاف حالت معمول انفارکتوس میوکارد بعد از بازگشت قطعه st به خالت طبیعی اتفاق می افتد امواج t معمولا” بعد از چند هفته تا چند ماه به حالت طبیعی برمی گردند اما مکن است به مدت نامحدودی شکل غیر طبیعی خود را حفظ کنند گاهی پائین افتادن قطعه pr دیده می شود که نشان دهنده آسیب دهلیز است تغییرات الکتروکاردیوگرافیک پریکاردیت حاد را باید از روپلاریزاسیون زود رس تشخیص داد .

اینحالت در بیماران جوان شایع بوده و غالبا” با برادیکاردی سینوسی همراه است در حالیکه پریکاردیت حاد بیشتر باعث تاکیکاردی سینوسی می شود روپلاریزاسیون زود رس معمولا” با پائین افتادن قطعه pr همراه نیست و تکامل مشخصی را که قبلا برای پریکاردیت شرح داده شد ندارد در طی پریکاردیت اختلالات ریتم دهلیزی مخصوصا” فیبریلاسیون متناوب دهلیزی شایع است .اختلالات هدایت دهلیزی بطنی و تاکی آریتمیهای بطنی شایع نبوده و تشخیص انفارکتوس میوکارد را مطرح می کند اگر مقدار زیادی مایع در پریکارد تجمع پیدا کند می تواند باعث کاهش ولتاژ qrs و تناوب الکتریکی شود .

رادیوگرافی قفسه سینه در تشخیص پریکاردیت حاد ارزش کمی دارد اما تجمع مایع در پریکارد باعث بزرگی تصویر قلب می شود .کلسیفیکاسیون پریکارد گاهی دربیماران مبتلا به پریکاردیت مزمن دیده می شود اکوکاردیو گرافی روشی بسیار دقیق در کشف و تعیین مقدار مایع پریکاردی بوده و برای ارزیابی ضعف همودینامیک نیز مفید است .

علائم غیر اختصاصی التهاب مثل افزایش سرعت رسوب گلبولهای قرمز و لکوسیتوز معمولا” وجود دارد .ایزوانزیمهای قلبی در اکثر موارد طبیعی هستند سایر روشهای ازمایشگاهی که می توانند احتمال بعضی از تشخیصها را منتفی کنند عبارتند از کشت خون , ازمایشگاه های سرولوژیک روی دو نمونه سرم دوره حاد و نقاهت بیماری برای کشف عفونتهای ویروسی , ازمایشهای سرولوژیک برای کشف عفونتهای قارچی مثلا هیستو , پلاسموز , تعیین غلظت انتی استرپتولیزین تب روماتیسمی , اندازه گیری میزان آگلوتینینهای سرد ,ازمایش هتروفیل ,ازمایشهای عمل تیروئید (هیپوتیروئیدیسم ) اندازه گیری نیتروژن اوره و کراتینین خون اورمی و ازمایشهای مشخص کننده بیماریهای بافت همبند مثلا اندازه گیری ana, فاکتور روماتوئید و کمپلمان .

درمان بیماران مبتلا به پریکاردیت حاد شامل رفع علت این عارضه است معمولا بیماران را برای اطمینان از عدم وجود انفارکتوس میوکارد و مراقبت دقیق از نظر بروز تامپوناد قلبی در بیمارستان بستری می کنند سالیسیلاتها یا عوامل غیراستروئیدی ضد التهابی غالبا” در رفع درد مفیدند .

کورتیکواستروئیدها را می توان در صورت لزوم مورد استفاده قرار داد اما از تجویز دراز مدت انها خودداری شود مصرف داروهای ضد انعقادی بخاطر احتمال ایجاد هموپریکارد مجاز نیست بندرت در صورت بروز مکرر علائم پریکارد یکتومی کاربرد پیدا می کند اکثر علل پریکاردیت خود به خود محدود می شوند و التهاب بعد از دو تا شش هفته فروکش می کند بعضی از بیماران دچار حملات مکرر پریکاردیت می شوند بندرت پریکاردیت حاد منجر به ایجاد پریکاردیت فشارنده می شود که ممکن است با تجمع مایع در پریکارد همراه باشد .